نبرد درالوک: خاطرات جعفر جهروتی‌زاده  
 کتاب "نبرد درالوک” خاطرات سردار جعفر جهروتی زاده از ۸ سال دفاع مقدس می باشد. بخشی از این کتاب مربوط به عملیات ظفر ۵ و حمله به شهر "درالوک” در عمق ۲۰۰ کیلومتری خاک عراق می باشد.این قسمت کتاب را در ۲ بخش در سایت قرار می دهیم. بخش اول مربوط به مراحل قبل از عملیات و بخش دوم مربوط به خود عملیات می باشد. خواندن این کتاب به علاقه مندان توصیه می شود.

بخش۱: محوری که قرار بود عملیات در آنجا انجام شود "محور قدس” نام داشت.باید بیست و پنج روز پیاده روی می کردیم تا می رسیدیم به این محور… فاصله هوایی ما تا منطقه قدس ۲۰۰ کیلومتری بود ولی فاصله زمینی اش دو برابر یا بیشتر بود .چون ما ارتفاعات بلندی را می رفتیم و پایین می آمدیم و پیچ و خم ها و دره ها و گردنه ها ،مسافت زمینی را خیلی بیشتر می کرد. رسول حیدری مسئول محور قدس بود و قرار بود که او بخشی از امکانات و وسایل مورد نیاز را فراهم کند.ارتباط با کردهای عراقی و آماده کردن زمینه برای عملیات و تقویت یگان های عمل کننده نیز بر عهده ی او بود… این مسیر طولانی را شب و روز راهپیمایی و پیاده روی و با مشکلات و مشقات فراوان طی کردیم و خودمان را به مقر پایگاه قدس رساندیم و شروع کردیم به شناسایی منطقه.از محور قدس تا نزدیکی های شهر "درالوک” عراق که عملیات قرار بود در آنجا انجام شود، با پای پیاده حدود ۳ روز راه بود.

رودخانه های زیادی سر راهمان بود و از آن ها باید عبور می کردیم. دشوارترین رودخانه هم، رودخانه ی "زابل کویر” که باید از عرض چهارصد متری آن عبور کردیم و به آن طرف رفتیم… دشمن دور شهر بیش از چهل پایگاه داشت.فاصله ی بین پایگاه ها هم کمتر از پانصد متر و فاصله پایگاه ها از شهر نزدیک دو کیلو متر بود. در قرار گاه قدس روی منطقه فراوان بحث کردیم.با رسول حیدری فرمانده محور قدس همه مسایل را بررسی کردیم و دست آخر قرار شد مجدداً حرکت کنیم و برویم و از میدان مین رد بشویم و مسافت بیشتری را شناسایی کنیم…در یکی از شناسایی ها دو نفر از بچه ها در میدان مین به شهادت رسیدند و ما آنها را برداشتیم و پس از شناسایی مجدد برگشتیم و شروع به برنامه ریزی کردیم. همین رفت و آمدهایی که می گویم برای شناسایی انجام می شد، هر کدام شش تا هفت روز طول می کشید… برای بار سوم رفتیم شناسایی و معبری را در میدان مین کاملاً باز کردیم.میدان مین برای شب عملیات آماده شد. شب قبل از عملیات، بچه ها مراسم دعا برگزار کرده بودند…به سمت منطقه عملیاتی حرکت کردیم… بچه ها به دو دسته تقسیم شدند.من و تعدادی از بچه ها به طرف شهر رفتیم و یک عده ی دیگر هم به طرف پایگاه های اطراف شهر رفتند… وارد شهر که شدیم نیروها را در نقطه ای متوقف کردم و با دو سه نفر دیگر جلو رفتیم تا مسیر را برای حرکت شناسایی کنیم. دیدیم هیچ راهی نیست مگر از پشت خانه های شهر، داخل مسجد جامع که امن ترین جای شهر بود برویم. دیوار به دیوار مسجد هم ساختمان استخبارات (سازمان اطلاعات و امنیت عراق) قرار داشت.آن سوتر از آن هم مقر دو گردان از نیرو های عراقی بود و علاوه بر این کلیسایی هم در شهر بود که عراقی ها در آن مستقر بودند.در قسمت دیگر شهر هم مقر حزب بعث واقع بود. نیرو ها را به دو ذسته تقسیم کردم؛ عده ای با من به طرف مسجد و استخبارات آمدند و عده ای هم به سمت مقر حزب بعث فرستادم. کل نیروهای من صد و هفتاد نفر بودند_نود نفر ایرانی، هشتاد نفر هم کردهای عراقی_…