خانه باغ خودمان بعضی افراد که می­خواستند خودشان را بیش از آن­چه که هستند، مؤمن نشان بدهند. اما سید حمیدرضا بیشتر از آن­چه که نشان می­داد، مؤمن بود. هر چقدر هم که به مسایل معنوی می­پرداخت، قیافه­ی بشّاش و خوش­روی خودش را از دست نمی­داد. وقتی برادرش در جبهه مجروع شد، او را بردند بیمارستان تهران. خانواده­ی سید حمیدرضا حدود یک ماهی در تهران زندگی کردند، تا نزدیک او باشند. در این مدت من و تعدادی از بچه­های مسجد، یک­سره منزل حمیدرضا بودیم. خانه­شان بزرگ بود. یعنی یک خانه­باغ بود. استخر هم داشت. ما دائماً آن­جا بازی

    طیبه چی کار می کنی پسرم؟ اکبر ترابیان سرش را بالا گرفت و به صورت مهربان مادر خیره شد. اینطوربه نظر می رسید که چشمان مادر همیشه قبل از لبهایش می خندد. حس آرامش بخشی وجود اکبر را در برگرفت. اینکه مادری دلسوز و دل نگران درتمام مراحل زندگی در کنارش حضور داشته و به همه ی کارهایش توجّه دارد، او را قلبا خرسند می کرد. می دانست که مادرش در تمام کارها پشتیبانش است و گر هی کارهایش به دست او باز می شود. اکبر کتاب احادیث را بست و در جواب سؤال مادر، کاغذهای یادداشت را به دست مادر داد. مادر دستی بر سر پسرش کشید و گفت : داری روی

  کاکاعلی22 رفیق "جون جونی" شدن، از اتفاقاتی بود که در جبهه زیاد می افتاد و دو نفر شدیدا به هم دل می بستند به طوری که اکثر دقایق شبانه روز را با هم بودند... مسعود ذبایحی با علی اصغر بهمن زادگان شده بود رفیق "جون جونی" و همه ی دقایق شبانه روز را با هم بودند، از دو و نرمش صبح تا ناهار و شام شب. این روزها هم که محرم بود در روضه خوانی ها و سینه زنی ها همدیگر را ول نمی کردند. موقع خواب هم پتوهایشان را کنار هم پهن کرده و آن قدر حرف می زدند تا خوابشان ببرد. حتی سعی می کردند که همه ی ماموریت ها را هم با هم باشند. اما آن روز  تقدیر جور

  صدای آه و ناله روز شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیه) بود. به همراه جمعی از فرماندهان لشکر برای بررسی خط عراق در سنگر دیدگاه کوه گیسکه بودیم. در حال دیدن خط با دوربین بودیم که آتش خمپاره عراق شروع شد. خمپاره ها به سنگر ما نزدیک می شد. ]شهید[ مسلم شیرافکن روی دیواره ورودی سنگر، روی گونی های خاک نشسته بود. به مسلم گفتم داخل سنگر جا

      77.برای آینده کلاهدوز(1) معتقد بود که سپاه باید نیروی منظم زرهی داشته باشد و این امر، امروز در سپاه یک مورد تثبیت شده است. درحالی که در آن روز که کلاهدوز این سخن را مطرح کرده بود، هضم آن برای بسیاری دشوار بود. چون حتی برای رانندگی تانک هم فکری نشده بود تا چه رسد به اینکه سپاه، تشکیل واحد زرهی دهد. این بود که وقتی در مقابل این پیشنهاد که «ما الان باید در میان آموزش­های مختلفی که به نیروهای سپاهی می‌دهیم، آموزش تانک را هم در نظر بگیریم». گفته شد: «با کدام تانک؟» جواب داد: «سپاه باید تانک داشته باشد. سپاه باید به

  جهت یابی   در آموزش بسیار، حرفه‌ای و دلسوز بود. معتقد بود عرقی که در آموزش ریخته شود، باعث می‌شود خون کمتری در عملیات به زمین بریزد. یکی از نکاتی که ایشان و آقای بهروز خدری در دوره‌ی آموزشی یاد می‌دادند، استفاده از قطب نما بود؛ اینکه در تاریکی شب چه‌طور مسیریابی انجام شود. در مرحله بعدی آموزش استفاده از ستاره‌ها برای مسیریابی را آموزش می‌دادند. شجاعت، سرسختی و سرعت عمل او در اجرای مأموریت‌های خطرناک محوله همیشه قابل تحسین بود. راوی: محمد صباغیان   برگرفته از کتاب " انتهای معبر " به