شهر که آزاد شد غرق در مین و تله­های انفجاری بود. غیر از خیابان­های اصلی و ساختمان­هایی که نیمه سالم بودند و عراقی­ها از آنها به عنوان مقر خود استفاده می­کردند همه جا را مین­ گذاری کرده بودند. همه­جا! هرجا که فکرش را بکنی. هرکس که یک نگاه می­انداخت، وحشت می­کرد. کار تخریب­چی­ها در آمده بود. باید شهر را   پاکسازی می­کردند. چند ماه طول کشید تا هزاران مین خنثی شد. بچه­ها کاری کردند کارستان. بعضی بچه­ها پایشان را در آنجا جا گذاشتند و بعضی­ها دست­ها و چشم­ها و بسیاری جانشان را! این گونه بود که خونین­شهر خرمشهر شد.