مقدمه و هدف: مشکلات و محدودیت ‌ های جسمی و روحی ناشی از انفجار مین و مهمات عمل ‌ نکرده در نوجوانان می ‌ تواند کاهش کیفیت زندگی آنان را سبب ‌‌ شود. این مطالعه در سال 1388 با هدف بررسی کیفیت زندگی نوجوانان قربانی مین و مهمات عمل ‌ نکرده انجام ‌ شد .

  مواد و روش ‌ ها: روش این مطالعه به ‌ صورت مقطعی (توصیفی – تحلیلی) بود. کل نوجوانان قربانی مین و مهمات عمل ‌ نکرده کشور (69 نفر) که پس از جنگ عراق ضد ایران در استان ‌ های مرزی کشور شامل کردستان، ایلام، کرمانشاه، آذربایجان غربی و خوزستان به آسیب ‌ دیدگی دچار شده ‌ بودند، در این مطالعه شرکت ‌ کردند. در این مطالعه برای تعیین کیفیت زندگی قربانیان مین از نسخه فارسی پرسش ‌ نامه SF36 استفاده ‌ شد. پایایی نسخه فارسی این پرسش ‌ نامه 65/0 تا 9/0 بود. ابعاد مورد بررسی عملکرد جسمانی، محدودیت در نقش جسمانی، درد جسمانی، سلامت عمومی، سرزندگی و نشاط، عملکرد اجتماعی، محدودیت در نقش احساسی و سلامت روان بود .

  نتایج: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 68/16 با انحراف معیار 18/1 سال به ‌ دست ‌ آمد. 87 درصد (60 نفر) از قربانیان، پسر بودند. میانگین مدت جانبازی 85/7 با انحراف معیار 1/3 سال بود. بیشترین و کمترین نمره کیفیت زندگی در نوجوانان قربانی مین به ‌ ترتیب مربوط به حیطه ‌ های عملکرد فیزیکی 1/23 ± 5/50 و محدودیت در نقش احساسی 1/21 ± 69/8 بود. کیفیت زندگی قربانیان مین در مقایسه با جامعه نرمال هم ‌‌ سن خود در تمام حیطه ‌ ها به ‌‌ طور معنی ‌ داری پایین ‌ تر بود (01/0 p ≤ ).

  نتیجه ‌ گیری: کیفیت زندگی دختران و پسرانی که پس از جنگ ایران- عراق در اثر انفجار مین و مهمات عمل ‌ نکرده به آسیب ‌ دیدگی دچار شده ‌ بودند، در تمام حیطه ‌ ها از جامعه 14 تا 19 سال ایرانی پایین ‌ تر بود .